درویش عبدالمجید

درویش عبدالمجید طالقانی :

درویش برجسته ترین استاد خط شکسته میباشد؛ وی از مردم طالقان قزوین بوده که در عنفوان جوانی رهسپار دیار اصفهان شد ، با اینکه درویش در جوانی به سن سی و پنج  سالگی درگذشته ،در خط شکسته از غبار تا جلی بازار خوشنویسان خط شکسته رادرهم شکسته و تاکنون در عرصه شکسته نویسی بی همتا بوده است.

از این استاد بی نظیر خط شکسته  بجز قطعات نفیس ، کتب زیر نیز به یادگار مانده است.

دیوان حافظ (سال 1170 )      دیوان مشتاق (سال 1172)        بیاض سنه 1176

بیاض سنه 1179 _ 1181     گلشن راز (سال 1180)         کلیات سعدی (1181 _ 1182)

بیاض سنه 1182       دیوان حافظ ( سال 1183)       بوستان سعدی (سال 1183)

مرگ او در سال 1185 در اصفهان اتفاق افتاده و آرامگاه اودر تخت فولاد اصفهان مقابل تکیه میر فندرسکی میباشد.

شعر زیر در وصف او سروده شده :

 ای گشته مثـل به خوشنویسی ز نخست

  مفتــــاح خــــزانه هنـــــر خامـه  توست                                     

  تا کـــــرده خــدا لوح و قــلم را ایجــاد         

   ننوشته کسی شکته را چون تو درست                                                                                روانش شاد