استاد بهزاد

حسین بهزاد (نگار گر معاصر)                                       

حسین بهزاد در سال 1273هجری شمسی در تهران متولد شد.

در کودکی مهارت او در نقاشی خیره کننده بود.اوگاهی موقع کار قلم در دست چرت میزد ولی بدون اینکه درترکیب رنگهایی که به کار میبرد ،خطایی کند ویادرکشیدن منظره هادچاراشتباه شود،به نقاشی ادامه می داد.

پدر بهزاد که خود نقاش بود او را پیش آقاملاعلی قلمدان ساز فرستاد تاشاگردی کندوازاونقاشی بیاموزد.

بهزاد در هشت سالگی پدرش را از دست داد ومادرش هم بعداز مدتی ازدواج کرد واو را مجبور کرد در حجره قلمدان سازی زندگیاش را بگذراند.

حسین بهزاد ازکودکی آموخت که خودش باید کار کند وموفق شود او به خاطر اینکه مزد کمی می گرفت در هزینه غذایش صرفه جویی میکرد تا وسایل نقاشی بخردونقاشی کند.بسیاری از آثار خیره کننده اورا دلالان می خریدندودر  کشور های دیگر با قیمت بسیار بالایی می فروختند وبه او مبلغ خیلی کمی می دادند.به همین خاطراو وضع مالی بدی داشت.

در سال1314،او به آرزویش رسیدوبه فرانسه سفر کردوبا بازدید از موزه لوور سعی کرد در نقاشی ایرانی تحول ایجاد کند وسبک جدیدی را بوجود آورد.

در سال 1325،ملک الشعرای بهارکه وزیر فرهنگ آن زمان بودواز وضع مالی حسین بهزادخبر داشت اورا دراداره باستان شناسی استخدام کرد.

اودر سال 1332،دیپلم افتخار المپیادهلسینکی به همراه دو قطعه مدال درجه یک هنری را دریافت کرد که باعث مطرح شدن نام هنر ایرانی شد.

حسین بهزاد، طبیعت را در نقاشی، مادر والگو می دانست.

بهزاد آثار خود را در هفده نمایشگاه به نمایش گذاشت.آثار این هنر مند در زمان حیاتش به غیر از ایران در چکسلواکی ،لهستان ،هندوستان ، فرانسه ،ژاپن و آمریکا نمایش داده شد.

بهزاد در شصت وپنج سال زندگی اش نزدیک به چهارصدتابلو خلق کرد.بعضی از تابلو هایش مثل رودکی ،حافظ ، شاهنامه فردوسی ، شیخ عطار ، شمس تبریزی و...شهرت جهانی دارد.

بهزاد همیشه ازاینکه کارهایش در نمایشگاه های خارج از ایران است رنج می بردو معتقد بود آثار هنرمندان ایرانی باید در موزه های ایران باشد.